3e week!
Door: Martine
Blijf op de hoogte en volg Martine
06 November 2014 | Zuid-Afrika, Gordons Bay
De tijd gaat erg snel hier, elke dag gebeuren er wel nieuwe dingen. Ondertussen raak ik gelukkig steeds meer gewend aan alles hier.. want het is toch wel echt intensief dat alles nieuw is!
Even wat highlights van de afgelopen twee weken...
Vorige week zondag was het dankoogfeest in de kerk. We gaan hier naar een blanke zuid-afrikaanse kerk, waar afrikaans gesproken wordt, wat goed te volgen is. De meeste kinderen gaan iedere zondagochtend mee naar de kerk. Terug naar het dankoogfeest... het is de dankdag die we in NL in de kerk gewend zijn, waarin de dank voor God centraal staat voor alles wat we het afgelopen jaar hebben gekregen. Het is gebruikelijk hier om een envelop met geld te geven..
Onze kinderen hier krijgen elke zaterdag zakgeld, zodat ze leren om met geld om te gaan en te sparen. Dit noemen ze de 'piggybank'..;) In december (als het hier zomervakantie is) mogen de kinderen de helft van hun spaargeld besteden aan iets wat ze graag willen. Zaterdags werd aan de kinderen gevraagd of ze wat van hun spaargeld wilden geven voor het dankoogfeest van de kerk. Bijzonder, want dit wilden ze allemaal doen! Sommige kinderen wilden zoveel geven dat ze daar zelf weer een aantal maanden voor moeten sparen... Zodoende gingen al 'onze' kinderen zondag heel schattig naar voren om hun bijdrage in te leveren in een grote kist, dit was een mooi moment!
Uit de kerk vierden we de verjaardag van één van de kinderen die jarig was. Ze mocht op haar stoel staan, met haar broertjes en zusjes naast haar, die haar ook de cadeautjes mochten geven. Erg leuk, ze was ontzettend blij met haar barbie-popje! Als er iemand jarig is eten we altijd patat, gefrituurde kip en ijs, en daar is iedereen dan heel erg blij mee... beetje jammer dat er vliegen in de stukken kip gesignaleerd waren, maar goed, gewoon maar proberen te eten!
Zelf vonden wij als vrijwilligers deze maaltijd helemaal niet erg, aangezien een beetje variatie in het menu altijd fijn is. Het is namelijk zo dat we bijna elke week hetzelfde menu eten. Op zich prima, maar niet alles is even lekker en je raakt het redelijk snel 'zat', dus ik ben benieuwd over een aantal maanden... Maar wel een goede reden om elke week een keer uit eten te gaan. Even wat anders en vitamines!, want die krijgen we minimaal binnen.. Elke dinsdag eten we bijvoorbeeld bobotie (echt zuid-afrikaans), wat gekookt word door één van de huismoeders. In het weekend word er door één van ons gekookt volgens een rooster. Vorige week dinsdag was het eten zo ontzettend pittig dat bij één van de jongste kinderen de tranen over zijn wangen liepen tijdens het eten.. maar helaas ze mogen niet praten onder het eten.. dus dat was wel een beetje zielig;) ook het jongste meisje van 1,5 jaar oud moet dit gewoon (proberen) te eten! Het was zo pittig dat wij het gewoon niet konden eten en na een paar happen gestopt zijn, dus dat zegt wel wat!
Vorige week zaterdag zijn we naar een ontzettend mooi strand geweest, wat ong. een kwartiertje rijden bij ons vandaan is. Als wij op de keukentafel gaan staan kunnen we net de zee zien (altijd leuk om te weten!) dus die is echt dichtbij! De route was alleen al zo ontzettend mooi...(zie foto's) Ik heb daar echt zo onzettend genoten, na een intensieve week weer nieuwe energie opgedaan...
Vorige week dinsdag waren er hier rellen in de buurt, op zo'n kilometer afstand bij ons vandaan in de township. Mensen gooiden vooral met stenen (halve bakstenen) naar auto's, stookten vuurtjes op de straat etc. Met als doel aandacht te trekken van de regering voor betere huisvesting. Dit is ergens nog te begrijpen ook, als je ziet in wat voor krotjes hele gezinnen moeten wonen!
Helaas zit één van de scholen van de kinderen in die buurt, waardoor twee andere vrijwilligers in de oproer terecht kwamen met de auto voordat ze de kinderen van school wilden ophalen. Niet echt chill! Eén van de mannen, inwoners is in de auto gesprongen en heeft uit het raam hangend en schreeuwend (haha) naar alle stenengooiende mensen geroepen dat ze even moesten stoppen met gooien.. Dit werkte waardoor ze gelukkig de kinderen konden oppikken en veilig weer thuis zijn aangekomen. De rellen hebben een aantal dagen geduurd, waardoor de kinderen dus ook niet naar school konden. Gelukkig is ondertussen de rust weer wedergekeerd!
Vorige week is er trouwens ook nog een engel gesignaleerd bij Goeie Hoop! ;) Eén van de jongere meisjes ontdekte de zon die door de wolken doorkwam en dacht dat er een engel op komst was.. alle kinderen werden door haar uit hun spel gehaald en moesten dit zien: 'Look, there is an angel'! Maar helaas was verstoorde één van de oudere jongens dit bijzondere moment: 'No man, that's the sun'... Haha, het was fantastisch!
Vorige week woensdagavond zijn we als vrijwilligers naar een musical van de laatste groep van de primary school (basisschool) geweest. Een aantal van onze kinderen moesten zingen in het 'voorprogramma' en dat moesten wij natuurlijk zien! Dit was echt super... een hele zaal vol met Afrikaanse mensen, waarvan ten eerste de helft veel te laat was en ten tweede waren er vrouwen die alles grappig vonden en dus heel hard lachten, waardoor je weinig meer van de musical hoorde. Haha! Maar het was echt heel leuk, het is gewoon bizar, alle kinderen kunnen hier gewoon zingen en dansen! Helaas voor de jongere kinderen bleek achteraf dat ze, na hun stukje gezongen te hebben, weer naar buiten gebonjourd waren. Daar hadden ze de hele avond moeten wachten, zonder dat ze iets van de musical meekregen en ook niet naar ons toe mochten, shame! Je moet wat overhebben om vijf minuten in the picture te staan hé! ;)
De huismoeders die op de units van de kinderen werken leren we ook steeds meer kennen. Over huismoeders gesproken, zij, en wij als vrijwilligers, worden hier 'auntie' door de kinderen genoemd! De hele dag klinkt het hier: 'auntie, auntie' en ja, daar raak je zo aan gewend! ;)
Wij zijn de aunties van upstairs (omdat wij op de bovenverdieping wonen) en zij zijn de aunties van downstairs..
Die aunties zien zoveel vrijwilligers voorbij komen, waardoor ze steeds wel erg moeten wennen. Hierin is het cultuurverschil soms ook wel echt een ding... naar de kinderen toe hebben ze soms een andere aanpak. Ze hebben wel echt gezag, de kinderen luisteren over het algemeen goed naar hen (beter dan naar ons). Ze kunnen echt bitchen naar kinderen en het is hier ook niet echt gebruikelijk om je emoties te tonen, als kinderen huilen wordt dit direct gestopt: 'don't cry'... dit vind ik zelf wel wennen!
Een heel aantal kinderen hebben op dit moment de waterpokken. De kinderen mogen absoluut niet nat worden en worden dicht geplamuurd met een lotion wat het waterpokken-probleem op zou moeten lossen.. dat waterpokken een virus is snappen ze niet helemaal. Ze reageren op dit soort dingen wat heftiger en zijn wij maar nuchtere Hollanders! Daarin vind ik het best lastig om een balans te vinden. Aan de ene kant willen ze wel advies krijgen over bepaalde dingen, maar tegelijkertijd denken ze het toch zelf beter te weten.. dus daarin is een beetje tact wel handig! ;)
Over heftig en panisch reageren gesproken... Af en toe worden hier slangen gespot. Afgelopen zaterdag waren de kinderen aan het spelen op het voetbalveld achter ons huis. Eén van de oudere meiden ontdekte opeens een flinke slang naast het veld en meldde dit natuurlijk aan alle kinderen. Met als gevolg dat de kinderen stenen etc. gingen gooien naar de slang. Dit beest reageerde hier natuurlijk niet erg positief op en kwam snel en boos op hen af. Alle kinderen en huismoeders in rep en roer. Wij zaten boven op ons eigen stekje, maar werden heel snel ingelicht. Ze wilden namelijk de slang doden en dat moesten wij zien. Op het voetbalveldje aangekomen was de slang echter al lang verdwenen onder een soort houten 'vlonder'/ looppad, ontzettend bange kinderen en huismoeders achterlatend!
Alles werd uit de kast gehaald door de oudste kinderen en de huismoeders om de slang te vinden. Het was werkelijk waar een film! Aan de ene kant was het niet zo'n fijn idee en snapte ik dat ze bang geworden waren, maar aan de andere kant lag ik bijna op de grond van het lachen!
Schoppen, hamers, stukken rubber, stevige laarzen, alles werd uit de schuur gehaald. Maar eerst plan de campagne.. hoe gaan we dit nu aanpakken!? De regenlaarzen werden aangedaan en als eerste werd er heel hard gestampt op het houten looppad en weer op grote afstand door de kinderen met stenen en slippers (nooit geweten hoe effectief dat is :D) gegooid. Vervolgens werden de slippers wel weer op blote voeten zelf opgehaald (hoe onlogisch), dit herhaalde zich. Maar helaas, dit had geen enkel effect. Weer overleg. Slangen houden een droge plaats, dus misschien moesten de sproeiers op het gras aan, zodat het plek daar nat zou worden. Oh nee, nadat de sproeiers aangegaan waren kwamen ze toch tot de ontdekking dat de sproeiers het looppad 'net' niet haalde. Dan de tuinslang er maar bij en alles natspuiten... maar helaas, er kwam geen slang tevoorschijn.. Toen werd vervolgens de braai (bbq) er nog bijgehaald, welke helaas twee poten bleek te missen.. 'Where are the two legs?' Voor ons een groot raadsel wat ze daar nu mee van plan waren. Maar slangen blijken ook niet van de lucht van verbrand rubber te houden (weer wat geleerd!), dus dan steek je toch gewoon wat fietsbanden aan. Maar na dit net aangestoken te hebben kwamen ze er toch achter dat ook dit idee niet zo heel effectief was, want de wind stond eigenlijk precies de ander kant op en het waaide eigenlijk toch ook wel heel erg hard, oeps.... Uiteindelijk na een belletje naar Erwin (de projectmanager zeg maar;) was de slang waarschijnlijk allang verdwenen en moesten ze het maar laten zoals het was. Nadat zeker was dat alle ramen van het hele huis dicht waren en alle regenpijpen dichtgestopt waren met stenen (want ja, zo'n boze slang zou zomaar binnen kunnen komen, haha). De komende tijd wordt die plek in ieder geval niet gebruikt vrees ik, want de slang is nog een hele tijd het gesprek van de dag geweest!
Ondertussen is het een erg lang verhaal geworden, dus volgende keer gaan we gewoon weer verder!
Lieve groetjes allemaal!
Martine
Postnet suite 80
Private bag X4
Gordon’s Bay 7151
South Africa
(De post doet er ongeveer 3 weken over heb ik begrepen)
-
06 November 2014 - 19:36
Marleen:
Tiny, wat een mooi reisverslag weer. Je kunt echt merken dat je met hart en ziel van de Afrikaanse kindertjes houdt! En dat verhaal van die engel, ahhh... O:-) En het strand ziet er werkelijk fabuleus uit! Take care. Xx -
06 November 2014 - 19:52
Coralie:
super leuk reisverslag weer Martine!!! xxx -
06 November 2014 - 20:04
Iris:
Hahahaha je bent ook zo hilarisch! Ik lig echt helemaal dubbel bij het lezen van je blog! Wat fijn dat het goed gaat daar! Lekkere auntie van me :) Je bent een toppertje! Ga zo door! Dikke kus x -
06 November 2014 - 23:01
Jacqueline :
Geweldig om je verhaal te lezen en wat heb je een leuke stijl..
Ik zag het verhaal met die slang al helemaal voor me.. Haha.
En die engel... Wat schattig!!
Ik kijk uit naar je volgende blog.!! -
09 November 2014 - 18:43
Dian:
Haa Auntie upstairs!
Ik heb een nieuwe bijnaam voor je... whoop whoop ;-)
heerlijk verhaal chickaa! Blijf genieten en laat die engeltjes maar door die wolken schijnen! -
10 November 2014 - 11:43
Saskia:
Hey Tinus,
super leuk om te lezen. En erg leuk om de foto's te zien.
Is de boze slang alweer gespot?!
Groetjes Saskia -
10 November 2014 - 16:30
Opa En Oma:
Wat een mooi verslag Geniet daar maar lekker
Liefs van ons -
13 November 2014 - 09:54
Julienne:
Mooie verhalen! Leuk je daar gezien te hebben.. -
13 November 2014 - 21:25
Rianne:
Hoi Martine,
Wat een ervaring voor je , geniet van deze mooie tijd
Veel plezier en ik geniet van je verhalen.
Doeii -
16 November 2014 - 13:13
Gerrie:
Hey Dokter tinus
Wat ontzettend leuk dit allemaal te lezen
en wat maak je veel mee zeg
je hebt het in ieder geval naar je zin
DIKKE KNUFFEL Gerrie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley